ترميم اكسون در اعصاب محيطي:

اگر آسيب وارد شده به نورونها در محدوده سيستم عصبي محيطي اتفاق بيفتد،  قسمت از دست رفته نورن مي تواند دوباره رشد كند كه به اين فرايند،  ترميم،  بازسازي اكسوني يا رژنراسيون[1] مي گويند.  اگر يك عصب قطع شود ترميم و بازسازي اكسونهاي آن نياز به مقابل هم قرار گرفتن انتهاهاي قطع شده توسط بخيه زدن بافت همبند اپي‌نوريوم دارد.  فاسيكولهاي منفرد عصب بايد در طي اين عمل به دقت در امتداد يكديگر قرار گيرند.

نحوه ترميم اكسون:

بعد از قطع عصب،  بتدريج اكسونها شروع به رشد مي كنند و از هر اكسون جوانه هاي متعددي خارج مي شود. اما ترميم موفق نيازمند برقراري ارتباط با سلولهاي شوان موجود در تنه عصبي مي باشد .  جوانه ها پس از ايجاد ارتباط با سلولهاي شوان، در داخل لوله هاي اندونوريال و در جهت ديستال رشد مي كنند و در نوك هر جوانه يك مخروط رشد[2] مشاهده  مي شود كه داراي اندازه‌اي مشابه جسم سلولي عصب مي باشد و داراي غشايي پيچ خورده و متحرك است.

 سرعت ترميم در انسان حدود 5 ميلي‌متر در روز در تنه هاي عصبي بزرگتر و حدود 2 ميلي‌متر در روز در رشته هاي عصبي ظريفتر مي باشد.  در صورت ورود جوانه هاي در حال رشد به لوله هاي اندونوريال مناسب، احتمال برگشت كامل فعاليت عصبي وجود دارد و بهبودي كامل به تماس يافتن دقيق تنه هاي پروكسيمال و ديستال عصب بستگي دارد. البته در انسان حتي سالها بعد از آسيب عصب و انجام فرآيند ترميم، سرعت هدايت در رشته عصبي بازسازي شده به ندرت به بيش از 80 درصد مقدار طبيعي در رشته عصبي اوليه مي رسد.