پيش گفتار

دورة روان شناسي مرضي، به اين علت داير شد تا نواقص كتاب هاي درسي سنتي را در بررسي چگونگي اختلالات روان شناختي مرتفع سازد. تمام كتاب هاي اين دوره كه توسط دانش پژوهان برجسته و كارورزان مجرب در اين حوزه به تحرير درآمده، به صورت متون جداگانة خارج از كلاس نيز خواندني اند، ليكن همراه با متون درسي مجموعة كامل و منبع جامعي را در روانشناسي باليني تشكيل خواهند داد.

دانشجويان روان شناسي، مشاوره، پزشكي، پرستاري و مددكاري و همچنين كارورزان بسياري از حرفه هاي تخصصي، نيازمند مطالعة اختلالات رواني اند تا از احوال كساني كه دچار اضطراب، افسردگي، وسواس و اختلالات ديگرند، آگاهي پيدا كنند و بدانند اين اختلالات تا چه حد شيوع دارند و چه كساني بيشتر در معرض خطر ابتلاي به آنها قرار دارند. اين سلسله كتا بها، همچنين مورد توجه افرادي خواهد بود كه درصددند، عميق تر از خوانندگان كتاب هاي سنتي وارد موضوع شوند و پاسخ هاي امتحاني، پژوهش ها، طرح ها، تكليف ها يا تصميم هاي عملي خود را بر پاية درك روشن تر و فهم كامل تري از شواهد پژوهشي قرار دهند.

حقيقتي محض كه در مورد همة مردم صادق است، اين است كه همة ما روزگاري كودك بوده ايم؛ هر يك از ما ناآگاهانه سفري را از بدو تولد آغاز كرده، از نوجواني و سپس جواني گذر كرده و به سنين بزرگسالي رسيده ايم و برخي از آن هم فراتر رفته ايم.

اگرچه به دلايلي چند، مي توانيم از مرور وقايع گذشته و يادآوري اتفاقات كودكي چيزهايي بياموزيم و حقايقي را كشف كنيم، ليكن درك كامل دور ههاي نخست زندگي و اختلالات روا نشناختي مربوط به آن فقط نمي تواند از فراخواني رويدادهاي كودكي در ذهن ما حاصل شود. اگرچه درمان بعضي از اختلالات كودكي امري بس دشوار است، اما مي توان آنها را به گونه اي كنترل كرد كه تأثي رهاي منفي آن در زندگي كودك كاهش يابد.

علاوه بر اين، بسياري از اختلالات رواني ناشي از رفتارها و عواطفي اند كه تمام ما زمانی در طول زندگاني خود تجربه يا احساس كرده ايم. چيزهايي كه در بعضي شرايط به دليل افراطي بودن و تداخل در انطباق صحيح كودك، اختلال ناميده ميشود، ممكن است در شرايط ديگر، فعاليتي عادي و تلاشي لازم در رشد محسوب شوند.

با وجود چنين ماهيتي، جهت و درمان اختلالات دوران كودكي بسيار دشوار است.

پيچيدگي كار باليني كودكان با در نظر گرفتن سؤالات زير آشكار مي شود: آيا درمان، فقط بايد در مورد كودك اعمال شود يا بايد شامل اعضاي خانوادة كودك نيز بشود؟

در چه شرايطي بهتر است تنها به مسائل كودك بپردازيم و چه زماني بهتر است فقط با پدر و مادر كودك كار كنيم ؟

همسالان و دوستان كودك چه نقشي را بايد ايفا كنند و نقش مدرسه در اين مورد چيست؟