منابع فارسی و انگلیسی دارد.

ارجاع و پاورقی استاندارد دارد.

رفرنس دهی استاندارد دارد.

کاملترین در سطح اینترنت

دارای تحقیقات انجام شده داخلی و خارجی

گارانتی بازگشت وجه دارد.

فرمت : doc

تعداد صفحات : 28

بخشی از متن :

ارزیابی عملکرد

تعریف ارزیابی عملکرد

در رابطه با ارزیابی عملکرد، تعاریف مختلفی ارائه گردیده است که ‌به چند مورد اشاره می‌شود:
-ارزیابی عملکرد عبارت است از  سنجش سیستماتیک و منظم ‌کار افراد در رابطه با نحوه انجام وظیفه آن ها در مشاغل محوله و تعیین ‌پتانسیل موجود در آن ها جهت رشد و بهبود (میرسپاسی،35:1386).

ارزیابی عملکرد در بعد سازمانی معمولا مترادف با اثر بخشی ‌فعّالیّت‌ها است. منظور از اثربخشی میزان دستیابی به اهداف و برنامه‌ها با ویژگی کارا بودن فعّالیّت‌ها و عملیات است (رحیمی،1385).

-ارزیابی عملکرد به فرآیند سنجش و اندازه‌گیری عملکرد دستگاه‌ها در دوره‌ای مشخّص به‌گونه‌ای که انتظارات و شاخص‌های مورد قضاوت برای دستگاه ارزیابی شونده شفاف و از قبل از آن ابلاغ شده باشد، اطلاق می‌گردد (طبرسا،4:1378).

وردر و دیویس معتقدند: ارزیابی عملکرد فرآیندی است که عملکرد شاغل با آن اندازه‌گیری می‌شود و هنگامی که درست انجام شود کارکنان، سرپرستان، مدیران و نهایتاً سازمان از آن بهره‌مند خواهد شد. کاسیو ارزیابی عملکرد را توصیف نظام‌دار نقاط قوّت و ضعف عملکرد فرد یا گروه در رابطه با اجرای وظایف محوله تعریف می‌کند.

ارزیابی عملکرد در بعد نحوه استفاده از منابع و امکانات در قالب شاخص‌های کارایی بیان می‌شود. اگر در ساده‌ترین تعریف، نسبت داده به ستاده را کارایی بدانیم، نظام ارزیابی عملکرد در واقع میزان کارایی تصمیمات مدیریّت  در خصوص استفاده بهینه از منابع و امکانات را مورد سنجش قرار می‌‌دهد.

تاریخچه ارزیابی عملكرد

در سال 1354 براساس اصلاحیه مورخ28/12/1353 قانون استخدام كشوری و به موجب بند ۶ قسمت ب ماده ۶۰۴ قانون مذكور وظیفه ارزشیابی و كارایی در دستگاه‌های اجرایی كشور، به منظور راهنمایی آن ها در جهت برقراری روش‌های صحیح اداری و اصول مدیریّت  و گزارش آن به نخست وزیر، به سازمان اموراداری و استخدامی كشور منتقل و در پی آن دفتر ارزشیابی سازمان های دولتی تشكیل شد. در سال ۱۳۵۹ دفتر ارزشیابی سازمان های دولتی در سازمان امور اداری و استخدامی كشور منحل و اقدامّات مربوط به ارزیابی كارایی و عملكرد دستگاه‌های اجرایی تا سال ۱۳۷۶متوقف شد. در سال ۱۳۷۹ نیز پس از ادغام دو سازمان برنامه و بودجه و امور اداری واستخدامی كشور و تشكیل سازمان مدیریّت و برنامه‌ریزی كشور، این وظیفه بر عهده دفتر ارزیابی عملكرد سازمان مدیریّت  و برنامه‌ریزی كشور گذاشته شد. (البته اکنون با انحلال سازمان مدیریّت این وظیفه به عهده معاونت راهبردی ریاست جمهوری گذاشته شده است). 

انواع ارزیابی

ارزیابی به دو نوع كلی طبقه‌بندی می‌شود ( ارزیابی آینده‌نگر،ارزیابی گذشته نگر). ارزیابی آینده‌نگر، همان طور كه از نامش پیداست نوعی ارزیابی است كه اولاً قبل از تهیه برنامه انجام می‌شود، ثانیاً برای تعیین منطقی بودن یا حقانیت ایجاد برنامه صورت گیرد. بنابراین ارزیابی آینده نگر مشخّص می‌كند كه آیا مسئله و نیازی وجود دارد كه حقانیت ایجاد برنامه‌ای برای حل یا تأمین آن را توجیه كند و به این سؤال نیز پاسخ
می‌دهد كه در صورت اجرا نشدن برنامه مورد بحث، جامعه با چه پیامدهای منفی مواجه می‌شود. ارزیابی گذشته نگر برخلاف ارزیابی آینده نگر پس از اجرا یا تكمیل برنامه انجام می‌گیرد. ارزیابی گذشته نگر به دو دسته طبقه‌بندی می‌شود( ارزیابی تكوینی، ارزیابی تجمیعی)

 اهداف ارزیابی عملكرد

كنترل مداوم جریان امور در سازمان و استقرار چرخه مدیریّت  بهره‌وری.-شناسایی نقاط ضعف و قوّت و مشكلات سازمان و تلاش در جهت شكوفایی و افزایش قابلیت‌ها و اصلاح فعّالیّت‌ها، بهبود تصمیم‌گیری در مورد حوزه و عمق فعّالیّت‌ها، برنامه‌ها و اهداف آینده دولت،  بهبود تخصیص منابع و استفاده بهتر از امكانات و منابع انسانی در جهت اجرای برنامه‌های مصوب، ارتقای پاسخگویی در مورد عملكرد برنامه‌ها، ارتقای توانمندی سازمان در ارائه كمی وكیفی خدمات و رقابت پذیری در فضای ملی و بین‌المللی، هدف نهایی از عملكرد، افزایش كارایی و اثربخشی سازمان است.